شهدای گلپایگان

بسم رب الشهداء و الصادقين
با سلام و درود بر رزمندگان اسلام و خانواده های شهداء مفقودين و اسرا و مجروحين جنگ تحميلی. وصيت نامه خود را آغاز می کنم. اول  از همه شما خواهران و برادرانم را به تقوا و پرهيزگاری دعوت می کنم و خواهش می کنم که امام را تنها نگذاريد و پشت جبهه ها را محکم نگهداريد و وصيتی ديگر به پدر عزيز و زحمتکش و مهربانم دارم. پدر جان خيلی از شما متشکرم که مرا به لطف خدا ياری کردی تا به اين مقام رسيدم و خواهشی که از تو دارم اين است که هميشه صبر داشته باشيد و چند سخنی با مادر عزيز و مهربانم که با شير؟؟؟ و زحمتهای بسياری مرا بزرگ کرده و اينک در عزای من نشسته ای. مادرم گريه نکن برای من اگر می خواهيد گريه کنيد برای حسين سالار شهيدان گريه کنيد که مظلومانه در صحرای کربلا به شهادت رسيد. چند سخن ديگری دارم با جوانان هموطن خوب, برادران عزيز آيا اين برای ما ننگ نيست که خدای ناکرده مادران و خواهرانمان به جبهه بروند؟ پس هر چه زودتر به جبهه ها بياييد و نگذاريد کار به آنجا برسدو اگر در خانه هايتان نشسته ايد و به جبهه نيامديد. منتظر باشيد که دشمنان به سراغتان می آيند پس هر چه زودتر جبهه ها را پر کنيد.
در پايان از کسانيکه از دست من دلخور هستند طلب حلاليت می نمايم. مرا پهلوی مرقد پدربزرگم به خاک شورچه بسپاريد.
120 تومان به آقا حسين عمو اسد بدهيد, 55 تومان به کريم حاج محمدعلی بدهيد, 2 سال نماز و روزه برايم به جا آوريد.
والسلام- سيدمحمد بنو فاطمه 1/10/65