شهدای گلپایگان

و لا تحسبن الذين قتلوا فی سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون
گمان نبريد آنان که در راه خدا کشته شدند مردگانند بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند.
خدايا برای رضای تو قدم در راه مبارزه گذاشتم. خداوندا امرا جزء سربازان امام زمان قرار بده. خدايا اينک که می خواهم در عمليات کربلايت شرکت کنم شهادت و پيروزی هر دو برای من افتخار است. پس خدايا گناهان مرا ببخش و مرا با ديگر شهدا محشور بگردان.پدر و مادر و فاميلهای عزيزم در برابر شهادت من گريه نکنيد و پولی را که دارم خرج فاتحه خانی کنيد و هر چه زيادی آمد خرج امور خيريه کنيد. خدايا من هم پرواز می کنم تا من هم حکمت را به اجرا درآورم. خداوندا ای بخشنده مهربان من می دانم که مرا می بخشی و به من رحم می کنی. می دانم که با اين هديه ناقابل اجر بزرگ ابدی را بر من عطا می کنی پس برای اين خودم را فدا می کنم که بلکه مردم بدانند فقط راه امام حسين (ع) است که به ذلت و خواری پايان می دهد و بر من آگاه شده و شهادتم را احساس کردم. اين بود وصيتم تا شايد بر من رحم کنی. آری اين است زندگی با شرافت زندگی در بيابان خوزستان در ميدان رگبار دشمن و در کنار لاله های به خون غلطيده نه آن زندگی در تجملات و ماديات ودر کنار کاخها. و اگر تکه تکه ام کنند اگر زبانم را ببرند, اگر انگشتانم را بند بند کنند, اگر چشمهايم را سوراخ کنند واگر روده هايم را از حلقوم خشکيده ام بيرون بکشند هرگز تسليم نخواهم شد. حق پيروز است از مردم می خواهم که راه مرا ادامه دهند.