شهدای گلپایگان

بسم رب الشهداء و الصالحين
ولاتحسبن الذين قتلوا فی سبيل الله اموتا بل احياء عند ربهم يرزقون
گمان نبريد آنانکه در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه آنها زنده اند و در نزد خدا روزی می خورند.
بنام کسی که او را می پرستيم و بنام کسی که ما را آفريد و به ما روزی و ايمان, قدرت, وحدت و يگانگی داد تا بر عليه ظلم قيام کنيم و با  درود بر يگانه منجی عالم بشريت فرزند زهرا(ع) حضرت حجت ابن الحسن مولا امام زمان (عج) و با سلام بر نائب بر حقش امام خمينی رهبر شيعيان جهان و با سلام بر تمامی شهدای اسلام از برد و احد و حنين تا کربلای خونين ايران و والفجر و با تبريک و تهنيت بر تمامی خانواده های شهدا و تبريک بر تمامی خانواده های رزمندگان که در جبهه های نور عليه ظلمت می جنگند وصيت هايم را آغاز می کنم اول به يک نکته اشاره می کنم همچنان که با هدفی عالی و گامهای راسخ و استوار در راه خدا آمده ام و کشته شده ام در برابر گناهان خود شرمسارم که نام شهيد بر خود بگذارم چون اگر خدای تبارک و تعالی مرا نبخشد و حتی خواسته باشد يکی از گناهان مرا به کيفر برساند از آتش جهنم خلاصی نخواهم داشت.
ای خدای مهربانم خود می دانی که من پيمان بستم که تا آخرين قطره خونم در راه تو بجنگم و جانم را فدای تو و اسلام کنم پس ای خدای مهربان بارالها معبودا, معشوقا, مولايم مرا بيامرز و گناهان من را ببخش. ای خدای مهربان من طاقت عذاب الهی را ندارم برای همين به جبهه آمدم و جان خود را فدا کردم تا تو مرا بيامرزی پس معبودا اگر با رفتن و فداشدن من دين اسلام زنده می شود پس ای ترکشها و ای توپها و تانکها و تيران بدن مرا تکه تکه کنيد ای حسين جان اگر نبودم در کربلا ياريت کنم و به ندای هل من ناصر تو پاسخ دهم اکنون به ندای هل من ناصر فرزند زهرا خمينی پاسخ داده ام و جان خود را ايثار راه خدا نمودم و گرچه دشمن دستها و پاها و زبان و چشمانم و تمام اعضای بدنم را ازمن گرفت ولی نتوانست يک چيز را از من بگيرد و آن هم عشق به حسين و به خدا و شهادت و خمينی که اگر صد بار زنده شدم و سرم را بزنند دست از خمينی بر نمی دارم چون خمينی وفادار به راه خدا و حسين است و شما هم او را ياری کنيد.
وصيت اولم به رزمندگان سلحشور و سربازان امام زمان (عج) است اولاٌ من خيلی کوچکتر از آنم که به شما تذکر دهم ولی شما اجر خودتان را بدانيد شما خيلی پيش خدا عزيز هستيد شما ادامه دهندگان راه حسين(ره) هستيد شما پيروان رسول خدائيد شما هستيد که حق مظلومان دزفول را می گيريد خيلی مسئوليت سنگينی بر دوش داريد پس مواظب باشيد که اين مسئوليت را به خوبی انجام دهيد که انجام خواهيد داد احتياج به تذکر نيست قدر امام را بدانيد در دعاهای نيمه شعبان ما را هم فراموش نکنيد برای من حقير طلب آمرزش کنيد امام را دعا کنيد پيروزيتان را از زهرا (ع) بخواهيد.
وصيت دوم بر ملت و امت قرآن است ای امت قرآن مبادا در رختخواب ذلت بميريد که حسين و 72 تن و هزاران شهيد ايران در جبهه نبرد با کفر شهيد شدند ای امت اسلام مبادا در  غفلت بميريد که علی اکبر حسين (ع)  و نوجوانان 12 و 13 ساله ايران در ميدان با هدفی الهی شهيد شدند مبادا در بی تفاوتی بميريد که علی و 4 تن از عزيزانتان در محراب شهيد شدند.
ای ملت استغفار و دعا را از ياد نبريد مخصوصاٌ دعا برای طول عمر رهبر و پيروزی رزمندگان هميشه به ياد خدا باشيد و در راه او قدم برداريد که خدا حافظ شماست و هرگز دشمنان بين شما تفرقه نيندازند و شما را از روحانيت متعهد و ورثه انبياء جدا نکنند که اگر چنين کردند شما شکست خواهيد خورد حضورتان را در جبهه های نور عليه ظلمت ثابت نگه داريد و در پشت جبهه کمک به جبهه ها را فراموش نکنيد ياری کنيد رهبرتان را و عظمت او را بيابيد و گوش به فرمان او باشيد و صداقت و اخلاص او را همچنان حفظ کنيد اگر شهيد شدم آنانکه پيرو خط سرخ امام خمينی نيستند و به ولايت او اعتقاد ندارند بر مرگ من نگريند و بر جنازه من حاضر نشوند. سلام مرا به رهبر کبير انقلاب برسانيد و بگوئيد تا آخرين قطره خونم سنگر اسلام را خالی نکردم.
وصيت سوم به مادران و خواهران امت اسلام است ای خواهران و مادران همچنان مانند زينب باشيد و پيام فرزندانتان را به جهان برسانيد و ادامه دهندگان راه فاطمه باشيد حجابتان را حفظ کنيد که عفت زن از حجاب اوست.
ای زن از فاطمه بر تو اين پيام است        بهترين زينت زن حفظ حجاب است
دعا به جان امام و رزمندگان را فراموش نکنيد وصيت ديگرم به خانواده های عزيز شهداست ای مادران و پدران شهداء مبادا از رفتن فرزندانتان ناراحت باشيد که فردا در محضر زينب کبری که توانست تحمل 72 داغ را بکند همه شما مثل خاندان وهب باشطد. جوانانتان را به جبهه بفرستيد و درباره جسد آنها هم ناراحت نباشطد چون خدا طاقت می دهد و مادر وهب هنگامی که سر بريده فرزندش را آوردند او را قبول نکرد چون هديه راه خدا کرده بود.
آخرين وصيتم به خانواده عزيزم است پدر و مادرم و برادرانم خود را برای تحمل رنجها و مصيبتها آماده سازيد و دلهايتان را پاک و قوی سازيد و ناراحت نباشيد که خدای قادر و يکتا پشتيبان و نگهبان شماست و تنها اوست که شما را محافظت و نجات می دهد اين سختيها زودگذر است ولی پاداش اين جانفشانی ها و داغ ديدنها و فداکاريها ابدی و پايان پذير نيست و بر سرير کرامت الهی تکيه خواهند زد و هميشه به فکر آخرت باشيد از فراق من ناراحت نباشيد.
پدر و مادرم می دانم که من فرزند خوبی برايتان نبودم ولی شما مرا حلال کنيد واز تمام اقوام از قول من حلاليت می طلبم از هر کس که به او بدی کرده ام بحق امام زمان می خواهم مرا ببخشد که حق الناس خيلی سنگين است. پدر و مادر از اينکه فرزندتان را به راه خدا داده ايد ناراحت نباشيد. چون امانتی است که به شما داده از شما خواهد گرفت چه در کنارتان باشد و چه در ميدان نبرد باشد پس چه بهتر فرزندانتان را به راه خدا بدهيد که جواب زينب کبری را بدهيد.
مرا در تيکن بخاک بسپاريد که شايد مرگم اين ملت را بيدا سازد. پدر و مادر بعد از مرگم از رفتن برادرانم به جبهه جلوگيری نکنيد امام را دعا کنيد هر شب جمعه برای من طلب مغفرت کنيد از برادرانم می خواهم درسشان را فراموش نکنند. هر چند من خودم به او عمل نکردم از برادران و دوستان و اقوام و از مصطفی می خواهم راهم را ادامه دهند از همه طلب مغفرت می خواهم.
والسلام علی رضا عليشاهی26/7/62